Δευτέρα 6 Ιανουαρίου 2014

Δεν ξέρω...όλο ερωτήσεις

Σκέψεις κατέκλυσαν το μυαλό μου,και αποφάσισα να τις μοιραστώ μαζί σας!
Το θέμα μου λοιπόν είναι τι στον διάολο είμαστε τελικά!! Και τι θέλουμε? Νομίζω!!!
Είναι παράξενο το πως καθημερινά διάφορα πράγματα μας κάνουν να αλλαζουμε σκέψεις στο λεπτό και συναισθήματα...ίσως όχι παράξενο...αλλά κάτι είναι,δεν ξέρω τι ακριβώς. Έτσι είναι απλά οι άνθρωποι,έτσι πρέπει να είναι!
Οι άνθρωποι γενικά είμαστε παράξενοι,άλλοι λιγότερο άλλοι πιο πολύ! Ποιος το καθορίζει αυτό? Το πόσο παράξενος είναι κάποιος!?
Είναι παράξενος ένας άνθρωπος με κάποιο συγκεκριμένο πρόσωπο? Θεωρείται παράξενος από τον τρόπο που μιλάει,περπατάει,χορεύει,τρώει,χαμογελάει,γελάει,κοιτάει? Γιατί? Ίσως επειδή είμαστε όλοι παράξενοι. Οοοολοι είμαστε παράξενοι,όχι λίγοι! Έχω ακούσει πολλές φορές να λένε ότι ειμαι εγώ παράξενη,γιατί? Ακόμα δεν μπορώ να το καταλάβω! Δηλαδή τι? Εμείς οι παράξενοι τι έχουμε?
Τέλος πάντων...
Ξεκινώντας με αυτό...εμείς οι άνθρωποι έχουμε την ανάγκη να έχουμε και άλλους ανθρώπους δίπλα μας που "παρέα" με αυτούς αλλάζουν συναισθήματα και καταστάσεις! Όμως πως επιλέγουμε ποιοι θα είναι δίπλα μας? Τι μας κάνει να τους επιλέγουμε? Προφανώς ο καθένας έχει τα δικά του κριτήρια...πάντως σίγουρα πρέπει να έχουμε δίπλα μας κάποιον να μας στηρίζει και να μην μας αφήνει μόνους...
Πως νιώθει ένα δέντρο χωρίς τα φύλλα του? Πως νιώθει η θάλασσα χωρίς την στεριά? Πως νιώθει ένας ζωγράφος χωρίς χρώματα? Κάπως έτσι είμαστε όλοι...χρειαζόμαστε κάποιον δίπλα μας!
Έχει μείνει κάποιος ποτέ μόνος? Μόνος εννοώντας ψυχικά μόνος...χωρίς στήριγμα,χωρίς αγάπη!
Είναι δύσκολο!
Ως γνωστών οι άνθρωποι κάνουν λάθη...
Αν ένα λάθος κάνει άσχημη μια περίοδο της ζωής σου? Πως διορθώνεται σαν άνθρωποι που είμαστε? Βασικά,διορθώνεται? Νομίζω πως όχι! Από τα λάθη μαθαίνεις. Αυτό ξέρω σαν παράξενος άνθρωπος τουλάχιστον. Αν κάποιο λάθος δεν σου έμαθε κάτι τότε δεν ήταν λάθος.

Ντάξει,απλά Καληνύχτα!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου